(Του Πασχου Μανδραβελη)
---
Τα καλά νέα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν «κλειστά επαγγέλματα». Αυτό τουλάχιστον λένε –καθείς για τον κλάδο του– οι πρόεδροι των δικηγόρων, των συμβολαιογράφων, των μηχανικών και των φαρμακοποιών. Για να τεκμηριώσουν δε την άποψή τους δήλωσαν την Κυριακή στην «Καθημερινή» ότι ο πληθυσμός των ασκούντων τα «ανοιχτά» αυτά επαγγέλματα είναι σχεδόν ο υψηλότερος στον δυτικό κόσμο. Ετσι στην Ελλάδα υπάρχουν 40.000 δικηγόροι, δηλαδή ένας δικηγόρος ανά 250 κατοίκους, όταν στις ΗΠΑ η αναλογία είναι ένας δικηγόρος ανά 265 Aμερικανούς, στη Γερμανία ένας ανά 593 Γερμανούς και στη Γαλλία ένας ανά 1.403 Γάλλους. Στην Ελλάδα αντιστοιχεί ένας συμβολαιογράφος σε 3.446 κατοίκους, στη Γαλλία ένας συμβολαιογράφος για 7.287 κατοίκους, στην Ιταλία ένας προς 12.023 και στην Αυστρία ένας προς 17.926 κατοίκους. Στην Ελλάδα αντιστοιχεί ένα φαρμακείο ανά 950 κατοίκους, τη στιγμή που στην Ευρώπη υπάρχει ένα φαρμακείο ανά 4.000 κατοίκους. Μετά την Ελλάδα είναι το Βέλγιο, που έχει ένα φαρμακείο ανά 2.450 κατοίκους.
---
Εδώ όμως τίθεται ένα ερώτημα κι ένα ζήτημα. Τι παραπάνω ξέρουμε εμείς από τους κουτόφραγκους για να συντηρούμε έναν τέτοιο υπερπληθυσμό «επαγγελματιών- επιστημόνων»; Και κυρίως: με τι πόρους τον συντηρούμε; Εκ των πραγμάτων τα αγαθά αυτά επαγγέλματα δεν είναι παρά μια ιδιωτική γραφειοκρατία. Χρήσιμοι είναι όλοι· και οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι και οι φαρμακοποιοί και οι μηχανικοί. Αλλά επί της ουσίας απορροφούν πόρους από την πραγματική παραγωγή, δεν προσθέτουν. Πώς σιτίζει, λοιπόν, η ελληνική κοινωνία ένα δικηγόρο ανά 250 κατοίκους, όταν οι πλουσιότεροι ημών Γάλλοι μετά βίας συντηρούν έναν στους 1.400; Και πώς 950 Ελληνες κρατάνε σε λειτουργία ένα ημεδαπό φαρμακείο, όταν για την ίδια δουλειά χρειάζονται 4.000 Eυρωπαίοι; Η απάντηση είναι απλή: διά διοικητικών αποφάσεων. Το κράτος, με τη θέσπιση κατώτερων τιμών ή κατώτατου συντελεστή κέρδους, επιβάλλει στους πολίτες να τρέφουν αυτόν τον υπερπληθυσμό. Διότι ακόμη και αν δεν είναι υποτιμημένη η εκτίμηση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (15.1.2010), το ποσοστό καθαρού κέρδους 10,8% των φαρμακοποιών είναι υψηλό και το κυριότερο: είναι κρατικά επιβεβλημένο. Βρέξει χιονίσει, βελτιώσουν δεν βελτιώσουν τον τρόπο παροχής των υπηρεσιών τους, τα κέρδη των φαρμακοποιών είναι εγγυημένα από το κράτος και εμείς οι πολίτες είμαστε υποχρεωμένοι να τα πληρώνουμε· χωρίς, μάλιστα, να μπορούμε να ψάξουμε αν το παρακάτω φαρμακείο έχει καλύτερες τιμές. Οι «επιστημονικώς» εργαζόμενοι σ’ αυτήν τη χώρα δεν είναι παρά δημόσιοι υπάλληλοι με δικό τους μαγαζί. Είναι μετά να απορούμε γιατί υπάρχει τέτοιος υπερπληθυσμός στα «επιστημονικά επαγγέλματα»; Θέλουμε, δεν θέλουμε, μπορούμε δεν μπορούμε, το κράτος μάς υποχρεώνει να τα πληρώνουμε. Κι αυτό πρέπει άμεσα να αλλάξει. Είτε αυτά τα επαγγέλματα βαφτιστούν «ανοιχτά» είτε «περιφραγμένα».
---
Πηγή: "Καθημερινή", 10.08.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου