Ελληνικά Σχολεία 2011

Τα άδεια βαρέλια κάνουν πάντα πολύ θόρυβο

 

(Του Αντρέα Ζαμπούκα)

Η αβάσταχτη  ελαφρότητα  των  νέων ανακοινώσεων  της  Υπουργού Παιδείας για  το  Νέο Λύκειο.

 “ Χρειαζόμαστε  ένα Λύκειο  δημιουργικό και  ελεύθερο. Για να μπαίνουν οι νέοι  πλούσιοι και  σπάταλοι  από τη  φύση  τους  και  μη  βγαίνουν  κακομοίρηδες  κι ανήμποροι  από  τα  λάθη  τους.  Ας  σταματήσουν  κάποτε  οι  Υπουργοί  να ανακοινώνουν  « αλλαγές». Δεν  υπάρχουν  ανακοινώσιμες αλλαγές  που  μπορούν ν΄ αλλάξουν τον κόσμο. Οι μεγάλες ανατροπές έρχονται  σ΄ αυτό που  ζούμε καθημερινά  στην τάξη, στο πως  διαβάζουμε ένα κείμενο, το οποιοδήποτε κείμενο, στο  πώς κοιτάμε  το  συμμαθητή μας, στο πως αγαπάμε το  δάσκαλο η το  μαθητή μας, στο  πώς  ονειρευόμαστε  την αυριανή μέρα  στο σχολείο και στη ζωή μας. Και  κάτι  τελευταίο, αφιερωμένο  σε  μαθητές, γονείς και  δασκάλους :  ‎"Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω". Ν. Καζαντζάκης.”

Δεν χρειάζεται  κανείς  να  μπει  στη  διαδικασία  αξιολόγησης  των  νέων  εξαγγελιών της κυρίας Διαμαντοπούλου  για  το  Λύκειο  . Αν θα  υπάρξει  ποιοτικό  αποτέλεσμα  θα  φανεί  στην πράξη,  όταν περάσει  ο καιρός κι αλλάξει ο  ρυθμός της  λειτουργίας του σχολείου. Εγώ θα  προσπαθήσω απλά και  επιγραμματικά  να  διαπιστώσω  κάποια σημαντικά  σημεία  , πρώτον, στην  τακτική  του  Υπουργείου και δεύτερον, στη  βασική λειτουργία  του  Λυκείου, ανεξάρτητα  από  μέτρα  και  αλλαγές που γίνονται εδώ και τρείς δεκαετίες.

Η τακτική  του  Υπουργείου

 H  φιλοσοφία  της  εξουσίας είναι  πάντα  η  ίδια κι απαράλλαχτη, σχέδια  ,  ανακοινώσεις ,  στη  συνέχεια  φοβερός  θόρυβος  από τα  ΜΜΕ  και στο  τέλος  συγκρούσεις  μεταξύ εμπλεκόμενων παραγόντων όπως είναι  οι  καθηγητές, οι γονείς και οι μαθητές. Το  αποτέλεσμα , βέβαια, είναι  πάντα  το  ίδιο, ένα απόλυτο τίποτα! Εγώ , προσωπικά , από τότε που τέλειωσα το σχολείο το 1987  έζησα από  κοντά , περίπου, πέντε «θεωρητικές» αλλαγές στο Λύκειο με  βαρύγδουπες ανακοινώσεις  Υπουργών. \Με μεγάλη  σιγουριά, διαβεβαιώνω ότι  δεν  άλλαξε  τίποτα  , τίποτα απολύτως!

Παρατηρήσεις, σχετικά με το  Λαικισμό του Υπουργείου.

• Αν ήθελε  το  Υπουργείο  να κάνει  αλλαγές  θα  μπορούσε  να  τις  κάνει σταδιακά και  χωρίς να τις ανακοινώσει  με τεράστιο θόρυβο  για  προβολή στα ΜΜΕ.
• Οποιαδήποτε  αλλαγή  , όπως για  παράδειγμα  η ερευνητική εργασία, δεν χρειάζεται  να παρουσιάζεται  ως  μεγάλη επινόηση των ειδικών . Απλά  θα  μπορούσε να σταλεί  εγκύκλιος στα σχολεία  και  να ενταχθεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα και  στην αξιολόγηση χωρίς τυμπανοκρουσίες.
• Όταν η Υπουργός και  ιδιαίτερα  η  Υφυπουργός κα. Χριστοφιλοπούλου αναφέρεται στον περιορισμό  του Φροντιστηρίου, καταλαβαίνει κάποιος ότι λέει  πράγματα που ούτε η ίδια   πιστεύει. Το κάνει  όμως  επειδή θέλει  να  «χαιδέψει» τα αυτιά  των γονέων. Το  Φροντιστήριο  δεν  έχει  σχέση  με αλλαγές  και  μαθήματα  στο  Λύκειο αλλά  με την  αδυναμία  του  κράτους  να  πείσει  για  την αξιοπιστία  και  το  κύρος  του. Ακόμα  πώς  είναι  δυνατόν  να  αναφέρεται  απαξιωτικά  για  έναν  θεσμό  που  εδώ και  σαράντα  χρόνια λειτουργεί  και απασχολεί  πάνω  από  150.000  ανθρώπους; Στα Φροντιστήρια , δηλαδή  δεν εργάζονται  Έλληνες  αλλά  ξένοι; Δεν ανήκουν τα  Φροντιστήρια  στο  Υπουργείο  Παιδείας;
• Για  άλλη μία  φορά  η κα. Διαμαντοπούλου  δίνει  τόσο μεγάλη σημασία  στα  μαθήματα  και  τις  ώρες θεωρώντας δεδομένο  ότι  οι  καθηγητές  είναι  σε θέση  να τα  πραγματοποιήσουν. Έχει  παρακολουθήσει  μάθημα  σε τάξη να  δει  τι  γίνεται; Κάποιος πρέπει να της πει ότι  σε αρκετές περιπτώσεις  οι καθηγητές δεν  ασχολούνται  με  το  μάθημα  αλλά  αγωνίζονται  απλά να επιβάλουν την τάξη. Ποιο σύστημα και  ποια  μαθήματα  θα  το διορθώσουν αυτό;

Η  λειτουργία  του  Λυκείου

Μαθητές , γονείς και καθηγητές  βιώνουν  ένα  «σουρεαλιστικό πλαίσιο»  , μια τρελή κατάσταση  που  οδηγεί  στη  βαθμοθηρία, στο  χάσιμο  πολύτιμου  χρόνου, ειδικά για την εφηβεία των νέων, και  τελικά  στην αδιαφορία  και  την αλλοτρίωση. Για  σκεφτείτε, πόσες  ώρες  άχρηστων  γνώσεων  στη σχολική τάξη, πόση  τυποποιημένη εξάσκηση  στο  Φροντιστήριο , πόσος πανικός  στο  σπίτι  για τη  βαθμοθηρία, καταστρέφουν την προσωπικότητα  του  μαθητή  και  τον  κάνουν απάνθρωπο  και  σχεδόν ανήθικο. Επίσης  η  έλλειψη πειθαρχίας  σε συνδυασμό  με  την κουλτούρα του  γηπέδου  στη συμπεριφορά  των  μαθητών, δημιουργεί ένα κλίμα  αδιαφορίας απ΄ όλους ,χωρίς στο τέλος κανείς να  είναι ευχαριστημένος για τίποτα.

Παρατηρήσεις  σχετικά  με  τη  λειτουργία  του  Λυκείου.

• Τα  σχολεία  πρέπει  να αυτονομηθούν   και  να περάσουν  εξολοκλήρου  στη δικαιοδοσία  των  Δήμων. Έτσι  θα  συνδεθούν άμεσα  με τη τοπική κοινωνία  και  θα  εξυπηρετήσουν  τις  ανάγκες της.  Mαθήματα  επιχειρηματικότητας, θεατρικής, διατροφικής, περιβαλλοντικής  αγωγής,  καινοτομίες , αθλητισμός διάφορες δράσεις θα μπορούν  να εκπονούνται  από  τον  υπεύθυνο παιδείας του  κάθε Δήμου σε  συνεργασία  με τους διευθυντές των σχολείων. Κι  αν κανείς αναρωτηθεί για την ποιότητα του προσώπου  που  αναλαμβάνει  τα εκπαιδευτικά του Δήμου, έχω να του πω ότι ,εκ των πραγμάτων , όταν δοθούν τόσο μεγάλες αρμοδιότητες, ο Δήμαρχος θα αναγκάζεται να διορίζει Αντιδήμαρχο Παιδείας  έναν ικανό πνευματικό άνθρωπο  που  δεν  θα  τον  εκθέσει  στο Υπουργείο και στους ψηφοφόρους του.
• Ο  Διευθυντής  του  κάθε  Λυκείου έχει την μεγαλύτερη ευθύνη στη διαμόρφωση  του προγράμματος  αλλά  παράλληλα  πρέπει  να αξιολογείται  , αυτός  και  το  σχολείο του, για  τις επιδόσεις  τους , όχι τόσο στις Πανελλαδικές εξετάσεις αλλά σε διάφορες καινοτόμες δράσεις.
• Οι  καθηγητές χρειάζονται επιμόρφωση και  αυστηρή  αξιολόγηση  για  ν΄ αρχίσουν οι ίδιοι να σέβονται τον εαυτό τους. Δεν είναι δυνατόν να κάνουν ορθογραφικά λάθη, να δίνουν μαυρισμένες φωτοτυπίες στους  μαθητές τους, να μην μπορούν να διδάξουν κατεύθυνση  ή  να διακατέχονται  από σύνδρομα  του  παρελθόντος.
• Μάλλον είναι  απαραίτητο να αρθεί η μονιμότητα  των  εκπαιδευτικών. Είναι  σαφές ότι  το  σχολείο  δεν είναι  χώρος  για  επαγγελματική  ασφάλεια  κάποιων συντηρητικών ανθρωπάκων που δεν κάνουν τίποτα  για  να μην εκτεθούν.
• Οι  γονείς   οφείλουν να  συμμετέχουν ενεργά   στη  λειτουργία  της  σχολικής  μονάδας, όχι  για  να τη  «λένε» στους  καθηγητές αλλά για να  προσφέρουν  δημιουργικά  στο  αυτόνομο  σχεδιασμό  που  κάθε  σχολείο  θα εκπονεί, ξεχωριστά από τα  άλλα  και  ανεξάρτητα  από το  Υπουργείο , κάθε χρόνο.
• Οι  μαθητές , είναι  απαραίτητο,  να  ενταχθούν σ΄ ένα πλαίσιο  πειθαρχίας  που  θα  τους εξασφαλίσει  κυρίως  αυτοσεβασμό  αλλά και  συνεργασία  με τους άλλους. Άλλο  είναι  αυταρχισμός κι άλλο πειθαρχία. 
• Το  Υπουργείο  Παιδείας, αποτελεί  επιτακτική ανάγκη, να  σταματήσει  να κατευθύνει τα  προγράμματα  των  σχολείων! Μόνο έλεγχο μπορεί να ασκεί. Πρέπει  να  εμπιστευθεί  περισσότερο  αξιόλογους  ανθρώπους  που θα  τα διευθύνουν  οι ίδιοι  μαζί με τις  τοπικές κοινωνίες . Τι να τα κάνουμε τα  προγράμματα  και  τα  μαθήματα   αφού  έχουμε  ξενερώσει  όλοι  με  τις  αποτυχημένες  προσπάθειες τόσων χρόνων!

Συμπέρασμα : Χρειαζόμαστε  ένα Λύκειο  δημιουργικό και  ελεύθερο. Για να μπαίνουν οι νέοι  πλούσιοι και  σπάταλοι  από τη  φύση  τους  και  να μη  βγαίνουν  κακομοίρηδες  κι ανήμποροι  από  τα  λάθη  τους.  Ας  σταματήσουν  κάποτε  οι  Υπουργοί  να ανακοινώνουν  « αλλαγές». Δεν  υπάρχουν  ανακοινώσιμες αλλαγές  που  μπορούν ν΄ αλλάξουν τον κόσμο. Οι μεγάλες ανατροπές έρχονται  σ΄ αυτό που  ζούμε καθημερινά  στην τάξη, στο πως  διαβάζουμε ένα κείμενο, το οποιοδήποτε κείμενο, στο  πώς κοιτάμε  το  συμμαθητή μας, στο πως αγαπάμε το  δάσκαλο η το  μαθητή μας, στο  πώς  ονειρευόμαστε  την αυριανή μέρα  στο σχολείο και στη ζωή μας.

Και  κάτι  τελευταίο, αφιερωμένο  σε  μαθητές, γονείς και  δασκάλους :  ‎"Να αγαπάς την ευθύνη.Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω". Ν. Καζαντζάκης

(Δημοσίευση για το www.greek-articles.blogspot.com)